Dit is de roman MAA (moeder) geschreven door Reza Ghatok het bevat 39 hoofdstukken, 32 sub-hoofdstukken, 240 pagina's, en een korte inleiding door Reza Ghatok. De roman is geheel geschreven in het Bengaals. Het is zeker de moeite waard een kijkje als je geïnteresseerd bent in het vinden van wat er gebeurt in deze roman.
MAA (moeder) is de eerste roman van de schrijfster van korte verhalen Reza Ghatok. Nieuwe MAA (moeder) is gebaseerd op het verhaal van een Bengaals dorp weduwe, die was 71 jaar oud en een moeder van 12 kinderen. Zij heeft acht zonen en vier dochters, maar jammer genoeg drie van haar zonen overleden. Oudste en jongste zoon stierven aan cholera en de tweede oudste zoon verdronken in de vijver. Tegelijkertijd een van haar zoon ontbrak. Het verhaal begon op de dag van de dood van haar echtgenoot. Het was een rouw dag in haar leven en vooral meest trieste dag van haar bijna 50 jaar van het leven samen met haar man. De weduwe Chhuti werd geboren aan het begin van de Tweede Wereldoorlog aan de oever van de rivier Baleshwar, het zuidelijke deel van Bangladesh in het kader Barisal. Chhuti was de derde van zeven kinderen van haar ouders. Ze had veel herinneringen aan het vissen met haar oom Razu in de rivier Baleshwar in haar jeugd. Hilsha is de gouden vis van Bangladesh en ze vissen veel Hilsha van Baleshwar. Haar grootvader was een schoolmeester en huis tutor. Chhuti geleerd Bengaals schrijven en lezen, Arabisch lezen, Engels lezen en wiskunde van haar grootvader.
Op de leeftijd van negen, werd Chhuti getrouwd en gestuurd naar het huis van vader-in-law's. Haar moeder-in-law leerde haar alles van het huis van het management om te koken, groenten maken, taart maken, doek wassen, Shari duurzaam, haar banding, baby zorg, etc. Haar eerste kind werd geboren toen ze nog maar veertien. Maar op de leeftijd van een van de baby jongen gestorven aan cholera. Het was de eerste sterfgeval in haar gelukkig huwelijksleven. Twee jaar later haar tweede zoon werd geboren. Deze keer de baby jongen viel in de vijver op de leeftijd van een en aangezien niemand was er om te helpen hij verdronk. Het was de tweede rouw in haar leven. In die tijd dagen waren zeer traumatische en slapeloze. Ze verloor interesse in eten, zelfs in haar familie en vrienden. Het duurde twee jaar en ten slotte op het derde jaar van de zon omhoog. Haar derde zoon werd geboren. De vogels begonnen te zingen en het verdriet ging naar zand van de rivier Baleshwar.
Chhuti ervaren het lijden van de hongersnood in Bengalen van 1943 als gevolg van Wold Tweede Wereldoorlog en de hongersnood van 1974 van Bangladesh. Bengaalse hongersnood rees na Japan Nevy aangevallen Birma. Birma was de grootste rijst exportland van de wereld. In die tijd de Britse heerser opgeslagen voedsel voor de Britse en Indiase soldaten en Japan gestopt rijst uitvoer naar India uit Birma. 20 miljoen mensen waren dood door honger en water geboren ziekten zoals cholera en dysenterie als gevolg van enorme overstroming in Bengalen.
Ishan, een van de zonen van Chhuti werd verloren uit hun dorp naar huis. Ishan sommige zuivelfabrieken linksaf bij zijn dorp thuis. De oude weduwe kon haar niet vergeten verloren zoon Ishan en als ze tijd had, las ze zuivelfabrieken van Ishan. In de pagina's van zuivelfabrieken vond ze heel veel historische feiten en cijfers, familie crisis, sociale crisis, de nationale sociaal-politieke crisis, Zuid-Aziatische politiek en zo veel verborgen informatie van onafhankelijke oorlog van Bangladesh, onze politieke leider biografieën, en nog veel meer verloren dromen van een jonge visionair.
Nieuwe MAA verkent tal van historische feiten, de belangrijkste op de bevrijdingsoorlog van Bangladesh, Pakistaanse leger de Tweede Plan, Zoeken op bediening Licht van 25 maart 1971, Verklaring van Onafhankelijkheid van Bangladesh door Bangabandhu Sheikh Muzib, Tajuddin Ahmed's Radio Speech van 10 april 1971 bij All India Radio, Gohati, Indo-Pak Oorlog van 1971, afkopen van Pakistaanse leger op 16 december 1971, Het doden van Bangabandhu op 15 augustus 1975, Het doden van gevangenen op 3 november 1975, ontslagbrief van kolonel Taher van Army, laatste letter van kolonel Taher uit Gevangenis, Open brief aan minister-president, oppositieleider en Bangladesh People door Dr Humayun Azad, en nog veel meer sociaal-politieke vraagstukken van 70 jaar van Bangladesh.
MAA (moeder) staat voor het leven van de dorpsbewoners in Bangladesh van de latere helft van de 20e eeuw en vroege stadia van de 21ste eeuw. Afgezien van politieke bewegingen en sociale portret MAA (moeder) is ook een uitstekende lyrische schoonheid. De gebeurtenissen gemaakt en de gedetailleerde uitleg van de achtergrond, waarin de gebeurtenissen plaatsvinden is creatief en poëtisch verhaal te vertellen mogelijkheden van Reza Ghatok. Dit is geen licht lezen soort boek. Als je graag serieuze literatuur te lezen, als je wilt om te lezen hoe de sociale geschiedenis portretteren in een hedendaags literair werk, moet dit boek als eerste op de literatuurlijst.
MAA (moeder) is de eerste roman van de schrijfster van korte verhalen Reza Ghatok. Nieuwe MAA (moeder) is gebaseerd op het verhaal van een Bengaals dorp weduwe, die was 71 jaar oud en een moeder van 12 kinderen. Zij heeft acht zonen en vier dochters, maar jammer genoeg drie van haar zonen overleden. Oudste en jongste zoon stierven aan cholera en de tweede oudste zoon verdronken in de vijver. Tegelijkertijd een van haar zoon ontbrak. Het verhaal begon op de dag van de dood van haar echtgenoot. Het was een rouw dag in haar leven en vooral meest trieste dag van haar bijna 50 jaar van het leven samen met haar man. De weduwe Chhuti werd geboren aan het begin van de Tweede Wereldoorlog aan de oever van de rivier Baleshwar, het zuidelijke deel van Bangladesh in het kader Barisal. Chhuti was de derde van zeven kinderen van haar ouders. Ze had veel herinneringen aan het vissen met haar oom Razu in de rivier Baleshwar in haar jeugd. Hilsha is de gouden vis van Bangladesh en ze vissen veel Hilsha van Baleshwar. Haar grootvader was een schoolmeester en huis tutor. Chhuti geleerd Bengaals schrijven en lezen, Arabisch lezen, Engels lezen en wiskunde van haar grootvader.
Op de leeftijd van negen, werd Chhuti getrouwd en gestuurd naar het huis van vader-in-law's. Haar moeder-in-law leerde haar alles van het huis van het management om te koken, groenten maken, taart maken, doek wassen, Shari duurzaam, haar banding, baby zorg, etc. Haar eerste kind werd geboren toen ze nog maar veertien. Maar op de leeftijd van een van de baby jongen gestorven aan cholera. Het was de eerste sterfgeval in haar gelukkig huwelijksleven. Twee jaar later haar tweede zoon werd geboren. Deze keer de baby jongen viel in de vijver op de leeftijd van een en aangezien niemand was er om te helpen hij verdronk. Het was de tweede rouw in haar leven. In die tijd dagen waren zeer traumatische en slapeloze. Ze verloor interesse in eten, zelfs in haar familie en vrienden. Het duurde twee jaar en ten slotte op het derde jaar van de zon omhoog. Haar derde zoon werd geboren. De vogels begonnen te zingen en het verdriet ging naar zand van de rivier Baleshwar.
Chhuti ervaren het lijden van de hongersnood in Bengalen van 1943 als gevolg van Wold Tweede Wereldoorlog en de hongersnood van 1974 van Bangladesh. Bengaalse hongersnood rees na Japan Nevy aangevallen Birma. Birma was de grootste rijst exportland van de wereld. In die tijd de Britse heerser opgeslagen voedsel voor de Britse en Indiase soldaten en Japan gestopt rijst uitvoer naar India uit Birma. 20 miljoen mensen waren dood door honger en water geboren ziekten zoals cholera en dysenterie als gevolg van enorme overstroming in Bengalen.
Ishan, een van de zonen van Chhuti werd verloren uit hun dorp naar huis. Ishan sommige zuivelfabrieken linksaf bij zijn dorp thuis. De oude weduwe kon haar niet vergeten verloren zoon Ishan en als ze tijd had, las ze zuivelfabrieken van Ishan. In de pagina's van zuivelfabrieken vond ze heel veel historische feiten en cijfers, familie crisis, sociale crisis, de nationale sociaal-politieke crisis, Zuid-Aziatische politiek en zo veel verborgen informatie van onafhankelijke oorlog van Bangladesh, onze politieke leider biografieën, en nog veel meer verloren dromen van een jonge visionair.
Nieuwe MAA verkent tal van historische feiten, de belangrijkste op de bevrijdingsoorlog van Bangladesh, Pakistaanse leger de Tweede Plan, Zoeken op bediening Licht van 25 maart 1971, Verklaring van Onafhankelijkheid van Bangladesh door Bangabandhu Sheikh Muzib, Tajuddin Ahmed's Radio Speech van 10 april 1971 bij All India Radio, Gohati, Indo-Pak Oorlog van 1971, afkopen van Pakistaanse leger op 16 december 1971, Het doden van Bangabandhu op 15 augustus 1975, Het doden van gevangenen op 3 november 1975, ontslagbrief van kolonel Taher van Army, laatste letter van kolonel Taher uit Gevangenis, Open brief aan minister-president, oppositieleider en Bangladesh People door Dr Humayun Azad, en nog veel meer sociaal-politieke vraagstukken van 70 jaar van Bangladesh.
MAA (moeder) staat voor het leven van de dorpsbewoners in Bangladesh van de latere helft van de 20e eeuw en vroege stadia van de 21ste eeuw. Afgezien van politieke bewegingen en sociale portret MAA (moeder) is ook een uitstekende lyrische schoonheid. De gebeurtenissen gemaakt en de gedetailleerde uitleg van de achtergrond, waarin de gebeurtenissen plaatsvinden is creatief en poëtisch verhaal te vertellen mogelijkheden van Reza Ghatok. Dit is geen licht lezen soort boek. Als je graag serieuze literatuur te lezen, als je wilt om te lezen hoe de sociale geschiedenis portretteren in een hedendaags literair werk, moet dit boek als eerste op de literatuurlijst.
No comments:
Post a Comment